Stage deel 1 en leventje op Curaçao

Ondertussen ben ik al anderhalve week op Curaçao en ik heb alweer een hoop nieuwe dingen meegemaakt. Hoogste tijd dus voor een nieuw berichtje!

Ik zal ten eerste eens vertellen over mijn stage. Ik loop mijn stage bij Het Savaanhuis. Zoals de naam al zegt is dit een gewoon woonhuis, waar kinderen van verschillende leeftijden en met verschillende problemen naartoe komen. Je kunt hierbij denken aan, Autisme Spectrum Stoornissen, ADHD en sociaal-emotionele problemen als depressiviteit.

Vorige week woensdag ben ik langs geweest voor een kennismakingsgesprek. Ik heb toen gesproken met mijn stagebegeleidster(s), de vaste medewerkers en een stagiaire Creatieve Therapie, die een jaar lang stage loopt bij het Savaanhuis.

Ik kreeg direct al een hele hoop informatie over het Savaanhuis. Er werd voornamelijk veel verteld over het gedeelte met de paarden, want zij hadden al begrepen dat ik daar ervaring mee had, en zij konden bij de paarden wat extra hulp goed gebruiken!! De paarden waren namelijk niet in hun eigen bezit, tot de eigenaar een tijdje terug stierf en nu is er grote rompslomp om de beesten in hun bezit te krijgen. 2 paardjes zijn nu al in bezit van het Savaanhuis, maar de rest staat bij een eigenaar die ze niet goed verzorgt. Vieze stallen, donkere stallen, ze mogen niet naar buiten. Heel zielig allemaal...ik heb het ook met eigen ogen gezien. Er moet daar heel snel wat gebeuren!! Er staan daar een aantal zeer goede (oud wedstrijd) paarden, die echt staan te verloederen...dood zonde!!! Daarbij zien de beestjes er ook duidelijk niet happy uit... heel pijnlijk!!!

Ik heb van Petra, die mij gaat begeleiden en die zelf hypotherapeute is, een rondleiding gehad.
Het Savaanhuis is van origine een groot vakantiehuis, en daar is weinig aan aangepast om het zo huiselijk mogelijk te houden. Gewoon huiskamer, slaapkamers voor vakantiekampen, keuken etc.
Verder is bijna alles buiten: een klein moestuintje, een hok met schildpadden, ruimte met konijntjes en een ruimte waar nog schaapjes komen, een extra huisje met keuken en ruimte voor creatieve activiteiten en nog een paar huisjes waar o.a. de stagiaire creatieve therapie werkt.
Een heel eindje verderop (paadjes door het 'bos') is een stal met de twee paarden die in hun bezit zijn en wat geiten (groooote geiten :P) en nog verder door stonden de overige paarden waar ik net over vertelde.

Verder loopt er op het terrein een klein schattig hondje, het knuffelhondje waar de kinderen heel leuk mee omgaan.
Ik heb er kennisgemaakt met Marjolein, de orthopedagoge, die mij op pedagogisch gebied gaat begeleiden (Petra gaat dit op activiteitengebied doen) en Neeltje, een medewerkster, en met Laura de stagiaire creatieve therapie.
Marjolein heeft mij verteld hoe er op het Savaanhuis gewerkt wordt etc etc. Zo kreeg ik te horen dat de kinderen allemaal behoorlijk heftige problematieken hebben, vaak meerdere problematieken tegelijk door zeer slechte thuissituaties. Veel kinderen zijn zéér arm... Maar ook dat er op een veel openere manier met de kinderen gewerkt wordt dan in Nederland. Dit zullen allemaal zaken zijn waar ik erg aan moet wennen. Ook gaf zij aan dat de taal zeker een probleem zal zijn in het begin, de kids spreken vaak gebrekkig Nederlands maar ook vaak nog niet eens goed Papiamentu!! Maar daar hadden zij ook nog steeds problemen mee, dus dat was een kwestie van veel geduld en proberen.

Verder is de dag er verdeeld in twee delen. 's morgens komt een groepje kinderen en 's middags. De kinderen die 's morgens komen, komen of met een hele groep van school, of zijn dusdanig 'gehandicapt' dat zij niet eens naar school kunnen! De kids die 's middags komen, gaan wel naar school, vaak ZMLK of middelbaar onderwijs. Verder heb ik begrepen dat de directrice voor heel veel kinderen het vervoer betaald om naar het Savaanhuis te kunnen komen en dat sommige kinderen 's avonds mee eten omdat ze anders thuis niets krijgen. Er zitten echt heel schrijnende gevallen tussen... Het is dan wel ook heel bijzonder dat deze stichting is opgericht, maar zonder sponsorgeld en veel eigen geld van de directrice zijn ze ook nergens want van sociale voorzieningen hebben ze op dit eiland nooit gehoord. Behoorlijk heftig om te horen. Ik vind het dan ook heel erg bijzonder dat ik op deze manier ein heel klein steentje bij kan gaan dragen aan de hulp voor deze kinderen. Ookal zijn de meesten amper te helpen wat hun problematieken betreft omdat zij gewoon te laag van begrip zijn e.d., ze hebben aan een leuke dag bij het Savaan vaak al heel erg veel!!

Tot zover mijn uitgebreide uitleg over stage. Het leek me leuk om jullie dit te vertellen, zodat jullie een goed beeld hebben van wat ik hier het grootste deel van mijn tijd ga doen. En vooral om duidelijk te maken dat deze stage ook erg belangrijk voor mijzelf is en dat het niet alleen om het feesten hier draait!! ;-)
In mijn volgende post zal ik gaan vertellen hoe mijn stage er in de praktijk uitziet!

Ik doe hier natuurlijk ook leuke dingen, op mijn vrije dagen hoort dit er nu eenmaal bij! Zo ben ik al een aantal keren naar Mambo Beach geweest om een beetje een bruin kleurtje op te doen. Dit vaak samen met Gina en mijn mede pedagogiekstudentes. Met deze meiden ben ik ook een avondje uit eten geweest. En met mijn huisgenoten ben ik naar een minder toeristisch strandje geweest, Porto Marie…waar het echt geweldig mooi is!! Dat was echt genieten!!
Ook ben ik een paar avonden met mijn huisgenoten uit eten geweest en hebben we een dag met z’n allen gegeten. De overige dagen koken Gina en ik zelf samen.

Ook hebben we intussen een auto. Natuurlijk luxe maar hij rijdt!! Het is een Subaru, maar als het goed is krijgen we deze week een andere auto, want de auto die we eigenlijk zouden krijgen moest gerepareerd worden. Het is een automaat en rijdt eigenlijk niet heel slecht. Al kom ik amper aan de pedalen met mijn kleine beentjes!
Het autorijden zelf is ook een heel verhaal apart. Ik quote uit een stagekrantje over het autorijden hier:
- 'de maximale snelheid op Curacao is 70 km/h, maar praktisch rijdt iedereen 'ietwat' harder'
- 'wees bedacht op auto's die zomaar stoppen midden op de rijbaan, het kan zijn dat iemand een bekende heeft gezien en die even wil begroeten'
- 'iedere rotonde heeft zijn eigen regels, meestal staan ze niet aangegeven, elke keer is 't anders. Speel op safe en geef degene die 't hardst aan komt scheuren voorrang.'
- Als een chauffeur zijn arm uit het raam steekt heeft hij ruimte nodig, wil hij achteruit, draaien, parkeren, naar iemand zwaaien of gewoon helemaal niets.'
En je raad het al: deze punten kloppen precies!! Goed opletten is dus het enige dat je hier in het verkeer kunt doen!!

En dan mijn laatste puntje van dit verhaal: Ik heb er weer een huisdiertje bij! Naast de kakkerlakken heb ik nachtenlang een muisje op mijn kamer gehad die fijne plekjes had gevonden in mijn kast (tussen de sokken) en onder mijn nachtkastje. Het beestje deed niet veel meer dan poepjes achterlaten, maar hield mij met zijn geritsel wel hele nachten wakker!! De eerste keren heb ik huisgenoten wakker gemaakt (sorry Thomas!!) om me te helpen de muis weg te jagen. En elke avond werden we er meer bedreven in!
Maar nu heb ik geleerd hoe ik mijn deur kan barricaderen, zodat alle gaatjes afgedekt zijn. En ik moet zeggen: ik slaap al twee nachten muisvrij!!
De muisjes lopen wel nog door het huis, daarom hebben we toch maar gif gekocht, want dat ze je eten op eten blijft ook vervelend!!

Verder is het voor mijzelf afgelopen week af en toe best zwaar geweest. Ik heb in het weekend via internet afscheid moeten nemen van Ivo, die zondag is begonnen aan zijn reis naar Mongolië. Op dit moment reist hij met de Trans- Mongolië- Express en heb ik op een enkel smsje of heel kort telefoontje na, geen contact met hem. Dit valt mij erg zwaar! Ik mis hem nog veel meer dan ik me van te voren had kunnen voorstellen en kan niet wachten tot ik hem weer spreek als hij in het resort is aangekomen waar hij stage gaat lopen. Voor de geïnteresseerden, zijn blog: http://ivoinmongolie.waarbenjij.nu


Aangezien het al zo’n lang verhaal is geworden heb ik besloten de rest van mijn verhaal te bewaren voor de volgende post, dan zal ik vertellen over wat ik precies op stage doe.

Aangezien ik op deze site bijna geen foto’s kan plaatsen, zet ik ze allemaal op mijn hyves. Alleen de map Curaçao heb ik openbaar gemaakt, zodat iedereen ze kan zien, ook de mensen die geen hyves hebben!

http://stephaniecanton.hyves.nl

Oh en voor alle mensen die geïnteresseerd zijn, mijn adres op Curaçao:
Dr. Maalweg 6
Willemstad
Curaçao
(hint hint, wie wil er een kaartje sturen?!)

Ik zal snel het vervolg op deze blog plaatsen, en nogmaals allemaal heel erg bedankt voor al jullie lieve berichtjes!!

Heel veel liefs,
Stephanie